การออกแบบตัวละคร
กำกับงานศิลปะในการ์ตูนแอนิเมชันในชั้นเรียนมัธยม
องค์ประกอบทางสายตาและการได้ยินมีอินธิพลอย่างมากในแง่ของการรับรู้
ซึ่งแสดงออกถึงอารมณ์และความรู้สึกของผู้ชมขณะที่ดูภาพยนตร์ ดังนั้น บทบรรยาย , การแสดงออกของตัวละคร ,ดนตรีและองค์ประกอบที่เกี่ยวข้องทางศิลปะ
จึงเป็นสื่อที่นำพาอารมณ์และความคิดของผู้ชมให้รู้สึกไปในทิศทางต่างๆ
นั่นจึงเป็นคำถามที่ผู้กำกับศิลป์ในงานแอนิเมชันให้ความสำคัญมากกว่าจะถ่ายทอดอารมณ์ในส่วนหรือฉากใดๆ
ของเรื่องให้ออกมาในทิศทางใด
ยกตัวอย่างเช่น
หากว่าต้องการถ่ายทอดอารมณ์ให้ดูมืดมน วังเวง น่าขนลุก ให้ความรู้สึกไม่ปลอดภัยเหมือนกำลังตกอยู่นอันตราย
ก็ควรใช้สีและแสงเงาช่วยให้บรรยากาศดูอืมครึมและหม่นหมอง เป็นต้น
เริ้มต้นเราควรสร้างตัวอย่างและกำหนดขอบเขตของเนื้อเรื่อง (Trailar
our story) เพื่อให้เห็นภาพรวม ซึ่งมีผลับขนาดของไฟล์ และการ Streaming
บนอินเตอร์เน็ต และควรวางแผนอย่างรอบคอบในการออกแบบซ๊อต
การเคลื่อนที่ของกล้อง และเอฟเฟ็กต์ต่างๆ
ให้สามารถสร้างความประทับใจและแสดงออกมาอย่างราบรื่น
อารมณ์ความรู้สึกจากเส้นแบบต่างๆ
เส้นนั้นเป็นส่วนประกอบหนึ่งทางสายตาที่สำคัญที่ให้แทนตัวแสดงจริงเหล่านั้น สามารถทำหน้าที่การกำหนดเขบเขตที่ว่าง
รูปร่าง
แลแทนความหมายเป็นตัวการ์ตูนที่แสดงความรู้สึกและอารมณ์ได้ด้วยเส้นต่างๆเหล่านั้น
เส้นจะแบ่งออกเป็นชนิดใหญ่ๆ สองแบบคือ เส้นตรง (Straight Line)
และเส้นโค้ง (Curve Line) เส้นทั้งสองแบบนี้เวลาที่นำมาวางต่อกันในรูปแบบต่างๆ
ก็จะเกิดเป็นรูปแบบของเส้นที่หลายหลายขึ้นมาตามทฤษฎีแล้วได้มีการสรุปอารมณ์ที่เกิดจากเส้นแบบต่างๆ
ไว้ดังนี้
เส้นตั้งหรือเส้นดิ่ง : ให้ความรู้สึกสูงสง่า มั่นคง แข็งแรง
หนักแน่น
เส้นนอน : ให้ความรู้สึกกว้าง สงบ ราบเรียบ นิ่ง
ผ่อนคลาย
เส้นเฉียงหรือเส้นแยงมุม : ให้ความรู้สึกเคลื่อนไหวรวดเร็ว ไม่มั่นคง
เส้นหยักหรือเส้นฟันปลา : ให้ความรู้สึกน่ากลัว อันตราย ขัดแย้ง ความรุนแรง
เส้นโค้งแบบคลื่น : ให้ความรู้สึกเคลื่อนไหวอย่างช้าๆ
ลื่นไหลต่อเนื่อง สุภาพ อ่อนโยนนุ่มนวล
เส้นโค้งแบบเส้นหอย : ให้ความรู้สึกถึงพลังความเคลื่อนไหว
ถ้ามองเข้าไปจะเห็นพลังความเคลื่อนไหวที่ไม่สิ้นสุด
เส้นโค้งวงแคบ : ให้ความรู้สึกถึงพลังความเคลื่อนไหวที่รุนแรง
การเปลี่ยนทิศทางที่รวดเร็วไม่หยุดนิ่ง
เส้นประ : ให้ความรู้สึกที่ไม่ตกเนื่อง ขาดหาย ไม่ชัดเจน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น